Ritstasjes: NEE!

Ik moest nog een ritstasje maken om het spelletje in op te bergen en proper als cadeautje te kunnen opsturen. 

Ik keek rond op internet, pinterest,… Miss Stik had een tuto en ook meerdere Engelstalige blogs voorzagen genoeg uitleg.  

“Rap effe doen”, dacht ik gisterenavond. De kinderen in bed en de man niet thuis: ideaal!
Maar aargh, wat een gedoe! Echt, het naaisel trok schots en scheef en aan de uiteindes van de rits leek het nergens op. Om 23 uur heb ik het boeltje aan de kant gegooid en kroop ik in bed met een boekje.

Deze morgen (met – een beetje – hernieuwde moed) met een andere tuto opnieuw begonnen. (Ja, ik moest de rits lostornen, leuk he, en de sierstiksels ook. Ik kreeg het bij de gedachte al op de zenuwen, maar bon, ik volhardde.)

Het enige verschil tussen de eerste en de tweede tuto was dat je de lapjes aan de ritsuiteindes volgens kelbysews NIET mag meestikken bij het dichtnaaien van het tasje. Dat hield wel steek, vond ik, dus hopla, alles van nul af aan opnieuw. …Maar ook nu verschoven mijn lapjes stof tov elkaar, zelfs met ‘n hulpstiksel.

Lang verhaal om u te laten weten dat ritszakjes écht mijn ding niet zijn! Ik naai nu al vele jaren en de bloggemeenschap beweert dat dergelijke kleinoden easy peasy zijn; awel, ik ben daar niet van overtuigd!

En het resultaat? Ik ben er allerminst tevreden over, maar ik heb de keuze: ofwel gebruik ik dit zakje, ofwel kieper ik het integraal in de vuilbak (met nieuwe rits en al!). In het kader van de duurzaamheid zal ik het dus maar gebruiken, zeker?

Ik heb even getwijfeld of ik u wel zou trakteren op een foto, maar kom, ik ben ook maar een mens en u mag dus mijn mislukking van de dag aanschouwen: