Brief aan Pepijn

Liefste Pepijn,

Je bent nu al 14 maanden oud. Wat vliegt de tijd!

Vier weken geleden kreeg je buisjes in je oortjes. Of het nu daaraan ligt of niet, je bent in die tijd ontzettend veranderd.
Om te beginnen slaap je een pak beter dan het halfjaar voordien. Dat is vooral heel leuk voor ons, want nu zijn we tenminste min of meer fit als we moeten gaan werken.
Laat me even oplijsten wat je de afgelopen maand allemaal bijgeleerd hebt:

  • Je leerde “daa-haaag” doen en in je handjes klappen. Daar ben je zelf heel trots op!
  • Je schakelt al een versnelling hoger in het rondkruipen. Dat gaat vaak ook samen met vrolijk gekir of “a-ha-ha-ha”-geluidjes.
  • Je steekt graag dingen in potjes! En neem dat maar letterlijk: als mama het potje van broer klaarzet in de living voor het avondplasje, gooi jij er vliegensvlug, voor je broer neerzit, een autootje of blokje in!
  • Je ontdekte dat je je aan de tafel, de zetel, de wasmand, de speelgoedboxen… kan optrekken. Geweldig! Vooral de kussens uit de zetels sleuren is een van je favoriete spelletjes. Je giechelt van plezier als je dat doet!
  • Je eet zonder enige moeite bokes en warme maaltijden mee met ons. Heel makkelijk voor mama dat ze de babycook nu niet meer nodig heeft!
  • Je vindt het leuk om rondgereden te worden in je duwwagentje. Soms doen wij dat, andere keren is het je broer die je de tuin of de woonkamer rondrijdt. Het duwwagentje vooruitduwen is dan weer nog niet aan jou besteed.
  • Je weet, op je eigen manier en zonder woorden, al heel goed duidelijk te maken wat je van ons gedaan wilt krijgen. Als het niet vlug genoeg gaat, maak je er nog een hoog, krijsend geluidje bij, zodat we zeker niet treuzelen.
  • Als je grote broer weer eens op je kop zit en je wegduwt of een stuk speelgoed van je afpakt, zet je het op een gillen om te tonen dat je dit niet leuk vindt. Je broer is dan ook niksontziend en deelt af en toe eens een rake klap of duw uit.
  • Vandaag hield ik je beide handjes vast toen je rechtstond en heel voorzichtig zette je je eerste stapjes. Wat was ik fier op je!

Zouden al deze progressies dan echt te maken hebben met het feit dat je geen oorpijn meer hebt en dat je je beter voelt? Ik begin het waarlijk zelf te geloven!

En ja, soms slaap je nog slecht. Met name de afgelopen nachten. Je bent volop tanden aan het krijgen, want tot nu toe heb je er nog maar 4. En dat doet pijn, véél pijn. We hebben het geweten! Dit zou wel eens de voorbode kunnen zijn van een boel tanden die er tegelijkertijd gaan doorkomen. (Laat ons hopen misschien? De zogenaamde “korte pijn”?)

Gerelateerde berichten

1 gedachte over “Brief aan Pepijn”

Plaats een reactie