In de laatste LMV van 2017 stond eigenlijk niet veel dat mij kon bekoren. Ik ging hem niet kopen… dacht ik, tot ik de leuke jongenstrui “Milton” zag. Een gezellige, knusse wintertrui met een leuk opstaand kraagje. Dat leek me wel wat voor dat zonengebroed van me!
Het maakproces
Net als bij de Mitchsweater is het patroon van deze trui uitgetekend per 2 maten. Vorige winter maakte ik voor de oudste zoon, die toen 5 jaar was, maat 122-128. Helaas zijn beide Mitchsweaters die hij bezit, deze winter echt te klein geworden. Voor deze Milton durfde ik toch niet goed maar 134-140 te kiezen, het manneke zit in het eerste leerjaar… Ik ging voor de middenweg en maakte maat 122-128 met de lengte aan armen en romp van de volgende maat.
Voor de jongste zoon was ik lui en vouwde ik gewoon de extra lengte die ik voor zoon 1 had bijgetekend, om. Zijn trui zit nog wat ruim, maar gelukkig is dat een probleem dat zich mettertijd vanzelf zal oplossen.
Het knopenpat was nogal nipt van lengte. Dat merkte ik op toen iemand in de naailes daar een beetje mee zat te vechten. Ik maakte het pat, op advies van de juf, 2 cm langer. Het teveel knipte ik op het einde weg.
Wat ik over het hoofd zag, en bij een volgende exemplaar zeker zal doen, is een beetje versteviging onderaan het pat, waar je de hoekjes moet inknippen. Er stond mij vaag iets voor de geest van inknippen = verstevigen… Awel, nu vergeet ik dit nooit meer. Gelukkig zal het niet zo snel scheuren omdat mijn kinderen het onderste drukknoopje eigenlijk niet hoeven te openen om de trui aan- en uit te trekken. #oef en ook #houtvasthouden!
Het resultaat
Ik gebruikte een superzachte, dikke sweat die ik scoorde op een Stoffenspektakel. Deze truien zijn dan ook veruit de warmste in de kinderen hun kleerkast (fleece buiten beschouwing gelaten). Ze worden hier dus zeer graag gedragen! Het effect van de contraststofjes vind ik trouwens zelf ook best geslaagd. Stiekem ben ik zelfs een beetje jaloers, ik wil ook wel zo’n trui om in te wonen!
Leuk met zo’n knopenpad!!
Ik had gelukkig even op de FB groep gekeken om te zien of er “iets scheelde” met het patroon of de werkbeschrijving en had een blog gevonden die al melding maakte van het te nipte knopenpad. Gelukkig zag jij het ook al vooraf bij iemand anders, want ‘t is toch altijd vloeken als je tijdens het naaien nog een oplossing moet zoeken.